wandeling vanuit boukoul
Boukoul is een kerkdorpje wat sinds 2007 behoort bij de gemeente Roermond. Voorheen hoorde het bij de gemeente Swalmen, maar die laatste gemeente is ook opgeheven ten gunste van Roermond.
De wandeling met een uitgebreide routebeschrijving is te vinden op de site www.wandelgidslimburg.com met wandelnummer 1118.
Ik liep de route op 28 juli 2019.
Deze 16 kilometer lange wandeling, die ook voor een deel over Duits grondgebied gaat, start bij het 62 hectare groot landgoed Plantage Blankwater. Hier bevindt zich een blauwebessenplantage waar je ook zelf de bessen in juli en augustus mag plukken.
Direct na de start passeer je een monumentale vakwerkschuur uit de 18e eeuw.
Een stukje verderop gaat de tocht via een bospad waar het vol lag met dennenappels. Vroeger gingen we die altijd rapen. Ze waren makkelijk om de kachel aan te stoken of het vuur onder de wasketel.
Lopend in de richting van buurtschap Maalbroek zag ik ook hier de blauwe
kleuren van de Wilde Cichorei en de Grote Lisdodden met hun
karakteristieke bruine sigaar aan het uiteinde van de stengels.
Bij Maalbroek loopt het pad langs een sloot en vervolgens door weidegebied om dan uit komen bij een veldweggetje. Dat komt weer uit bij en boerderijwinkel genaamd Het Spikkerdal. Daar voert de wandeling over een veldweg die hier het “Sjprunkpaedje” heet. Het pad komt uit bij een bijzonder monument.
Monument “Vergeten kinderen van Spik en Maalbroek 1945”.
In 2015 is een monument onthuld ter nagedachtenis aan elf kinderen die op een tragische wijze om het leven kwamen toen zij in 1945 met munitie speelden. De tekst op het monument zegt genoeg. Als je op de foto klikt dan kun je de tekst goed lezen.
Meer is te lezen op www.spikmaalbroek.nl.
Via een pad kom je bij uitkijktoren Spik in buurtschap Asenray en die je natuurlijk even beklimt om de omgeving eens te bekijken.
Je ziet dan onder andere een mooi bruggetje over het Maasnielderbeekje.
Via een veld waarop diverse pruimenbomen staan en via een klaphekje gaat de tocht verder over een bruggetje en naar links over een grasgrindpaadje door het natuurgebied.
Net voor je uitkomt in buurtschap Straat loop je langs reusachtige populieren die een beetje scheef staan door de wind.
Na Straat gaat de wandeling langs een zorgboerderij, de “Cornelishof”, en over een brug over het Maasnielderbeekje, om uit te komen in Nationaal Park De Meinweg.
Nationaal Park De Meinweg ligt ten oosten van Roermond met een oppervlakte van 1.800 ha. en wordt aan drie kanten omsloten door Duitsland. De unieke terrassen in De Meinweg zijn ontstaan door inschuringen van De Maas en verschuivingen in de aardkorst langs de drie breuklijnen door het gebied. De terrassen zijn zichtbaar door drie steile overgangen met elke keer 50 meter (!) hoogteverschil tussen de terrassen. Het Roerdal ligt 30 meter boven N.A.P. en het Beatrixplateau op 80 meter. Dwars op de terrassen zijn twee beekdalen ontstaan: het dal van de Boschbeek en van de Roode Beek. Tussen deze beken en beekdalen liggen stille vennetjes en uitgestrekte bossen en heidevelden.
In Limburg is De Meinweg de enige streek waar adders voorkomen. Er was een flinke populatie, maar het aantal adders is jarenlang flink afgenomen.
De populatie adders lijkt zich door goed natuurbeheer weer voorzichtig te herstellen. Adders leven in vochtige heidevegetaties en in hakhout en bosjes langs bosranden. Op zonnige dagen in het voorjaar en de zomer liggen ze graag te zonnen. Ze voeden zich met kleine zoogdieren, amfibieën, vogels, wormen en insecten. U herkent de adder aan de donkere zigzagstreep op de rug. Vrouwtjes worden ongeveer 70 cm lang, mannetjes 65 cm. Om de twee jaar baart het vrouwtje zeven tot veertien jongen. Adders zijn giftig, maar zolang ze zich niet aangevallen voelen, heb je niets van ze te duchten.
Via mooie bospaden door De Meinweg richting Elmpt kom je net voor de Duitse grens bij het Melickerven. Het water in het ven staat een flink stuk lager dan normaal (zie foto hier rechtsonder) en is een direct gevolg van de droge zomer van 2018 en van dit jaar (2019). Het verschil is duidelijk te zien op de foto’s.
Op Duits grondgebied kom je door een mooi natuurgebied (Naturschutzgebiet).
Daar zie je in het landschap nog sporen van de verdedigingslinie van de Duitsers van de zogeheten Maas-Rurstellung zoals hierboven een loopgraaf in het bos.
De Maas-Rurstellung is een extra constructie die in 1944 als uitbreiding van de Geldernstellung is gebouwd op gedeeltelijk Nederlands en Duits gebied. Deze uitbreiding was een onderdeel van een bevel van Hitler voor de 'Ausbau der Weststellungen', wat inhield dat het gehele gebied van de Eifel tot en met de Nederrijn versterkt moest worden om te voorkomen dat de geallieerden de Rijn, en dus het Ruhrgebied, zouden veroveren (Gross 1982, 52). De Weststellungen zijn letterlijk alle stellingen die zich ten westen van de Rijn bevinden voor de verdediging van het Ruhrgebied. De Maas-Rurstellung bestaat uit de hoofdlinie, verschillende andere verdedigingslagen en de Artillerie-Schutzstellung, die bedoeld was om de ondersteunende artillerie op te stellen. De stellingen liepen van het noorden, in de omgeving van Venlo, naar het Zuiden bij Herkenbosch. In het noorden sloot de linie zich aan bij de Geldernstellung en in het zuiden aan de Rurstellung die de stroom van de Roer volgde door een stuk van Duitsland en Nederland. Een belangrijk aspect van de Maas-Rurstellung is het gebruik van tankgrachten, dat zijn diepe geulen die diende om vijandelijke tanks tegen te houden. Voor deze grachten lagen stellingen die onderling verbonden waren met loopgraven. De meeste van deze posities bestonden uit MG stellingen en schietstellingen voor de infanterie. Achter de tankgrachten stond antitankgeschut om vastgelopen tanks definitief uit te schakelen en weer een reeks andere stellingen.
De wandeling passeert op Duits grondgebied ook een gebied waar
Gallowayrunderen grazen, maar helaas heb ik ze niet gezien.
Links de mooie kegels van de spar.
Vlak voordat je Duitsland weer verlaat en weer in Nederland bent, kom je langs een gedenksteen met de naam Mahnmal Lüsenkamp.
Mahnmal Lüsenkamp
Het Mahnmal is een gedenksteen. Deze is opgericht in 1996 door bewoners van Niederkrüchten om 14 burgers uit Roermond te gedenken. Deze zijn hier geëxecuteerd tijdens de oorlog in december 1944. Deze burgers zijn voor het weigeren van de Arbeidseinsatz op deze grasvlakte vermoord en begraven. In 1947 zijn de overblijfselen in augustus opgegraven en in september herbegraven op het kerkhof "Tussen de Bergen" in Roermond.
Het geel bloeiende Boerenwormkruid is alom aanwezig (foto links).
Bij het verlaten van het Nationaal Park De Meinweg passeer je deze aanduiding. Geheel gemaakt uit Cortenstaal.
Weer in Nederland voert de wandeling via Asenray en een natuurgebied met zwarte koeien weer richting Boukoul.
Langs het pad hingen de struiken van de Sleedoorn (foto linksonder) en de Meidoorn (foto rechtsonder) vol met bessen.
Uiteindelijk keer je weer terug bij Plantage Blankwater waar ik toch maar een pot heerlijke blauwebessenjam heb gekocht.
En, hij smaakt voortreffelijk!
Reactie plaatsen
Reacties
Dit een heel mooie route, hebben wij ook gewandeld.
Dank je wel Toon.
Prachtige serie over deze wandeling Willem!!