Wandeling bij kerkrade
Op de site www.wandelgidszuidlimburg.com vond ik wandeling 1260.
De wandelingen op die site zijn allemaal van de hand van Jos Wlazlo uit Eijsden, een fervent wandelaar die prachtige routes uitzet.
In de routebeschrijving start en eindigt de wandeling bij Brasserie Nieuw Ehrenstein. Als je met de auto bent kun je daar parkeren. Ik ben in oktober met de trein gegaan en ben uitgestapt op het NS-station Kerkrade-Chevremont. Vanaf het station ben ik rechtsaf over de spoorbrug de Toupsbergstraat ingelopen tot aan Dierenkliniek de Geitenberg. Daar direct rechts via het dalende pad “Oud Erensteinerweg” naar kasteel Erenstein gelopen. Je kunt rond het kasteel met park wandelen en uitkomen bij punt 2 van de routebeschrijving. Vanaf daar de beschrijving van de route volgen. Als je aan het eind van de routebeschrijving bij de brasserie weer naar het NS-station Chevremont wilt lopen, volg dan de dalende Nieuw Erensteinerweg tot aan de T-splitsing en ga dan links op de Cranenweyerweg en 30 meter verder rechtsaf op de Erensteinerbosweg. De weg loopt omhoog en je komt dan in de wijk Chevremont van Kerkrade. De Enersteinerbosweg komt uit op Kaffebergsweg. Deze laatste volgen totdat je uitkomt op de Toupsbergstraat. Daar linksaf en over de spoorbrug. Links zie je station Chevremont.
Zoals gezegd ben ik langs kasteel Erenstein gelopen.
Kasteel Erenstein dateert van het jaar 1340. In het begin deed het kasteel dienst als wachtpost langs de handelsweg van Keulen naar Vlaanderen. Na een grote brand in mei 1708 worden de stallen en de graanschuur vernietigd. Het huidige gebouw met hoektorens en een kapel is gebouwd in 1722. In het verleden hebben er ook paters Franciscanen uit Frankrijk gewoond. In 1940 koopt de gemeente Kerkrade het kasteel. Van 1962 tot 1970 vindt er een grondige renovatie plaats. Inmiddels is de hotelketen Fletcher de eigenaar. Er staat sinds 1713 ook een carréhoeve bij waar alle hotelkamers van Hotel Fletcher zijn gelegen. In het kasteel zelf is het restaurant gehuisvest.
De gracht van het kasteel wordt gevoed door de Anstelerbeek die door het gebied stroomt.
In de beek zijn vistrappen gemaakt en ik had het geluk een zilverreiger aan het werk te zien.
In het kasteelpark van Erenstein ligt een mooie fontein en er staat een opvallende kale (dode) boom.
Het kasteelpark uitlopend kom je via de Brughofweg bij punt 2 van de
routebeschrijving en loop je door een mooi bosgebied waar je bomen ziet met de bekende maretakken. In Limburg komen die veel voor.
Na een houten vlonder brug stijgt het bospad, voorzien van trappen. Langs het pad verscheidene soorten paddenstoelen
De route komt verderop langs de parkeerplaats van GaiaZoo. Je loopt om het park heen tot voorbij de ingang van de parkeerplaats. Na de brug over Ring Parkstad voert de wandeling over een grindpad en over een pad langs een vijver en een mooie laan met essen naar de wijk Terwinselen.
Na een stukje via de bebouwing van Terwinselen kom je over mooie bospaden bij de Winselerhof (punt 4 van de beschrijving).
Winselerhof is een van de oudste boerderijen in de omgeving. De naam komt voor het eerst voor in het jaar 1155, maar heette toen “Winzeler”. Men vermoedt dat die naam is afgeleid van het Duitse woord “Winzer” en daarmee wordt een wijnbouwer bedoelt. In de buurt zouden inderdaad druiven zijn geteeld. De boerderij is gedeeltelijk gebouwd met zogenaamde veldbrandstenen. Ter plaatse werd klei uit de grond gehaald en gebakken in een veldoven. Een ander deel van de hoeve is van het traditionele houten vakwerk. Het dak was van stro en dat bleef zo tot aan het einde van de 19e eeuw. Er was een grote binnenplaats omgeven door diverse stallen voor paarden en overig vee.
Sinds 1920 heeft de boerderij grotendeels zijn huidige vorm, maar vanaf 1943 is er veel schade geweest vanwege grondverzakkingen door de ondergrondse kolenmijnen.
In de boerderij is nu horeca gevestigd (hotel en restaurant).
Bij de Winselerhof staat ook een wegwijzer naar de top van de Wilhelminaberg.
Via diverse omhoog lopende paden kom je na een flinke klim op de top van de berg die op 225 meter boven NAP ligt en waar je een mooi uitzicht hebt op de omgeving.
De Wilhelminaberg is ontstaan als steenberg van de Staatsmijn Wilhelmina en is ruim 95 meter hoog. De mijn is 63 jaar actief geweest van 1906 tot 1969. In de jaren erna is het hele gebied omgevormd voor recreatie.
Je verlaat de berg via een trap met 508 treden en een lengte van 248 meter (punt 5 van de routebeschrijving).
Lopend volgens de routebeschrijving kom je voorbij de carréhoeve Onderste Hof en hotel Overstehof waar je tussen hagen en diverse vijvers richting kasteel Strijthagen gaat.
Onderweg ook weer mooie paddenstoelen.
Kasteel Strijthagen stamt oorspronkelijk uit de 13e eeuw, maar het huidige kasteel is gebouwd in de 18e eeuw op de oude fundamenten.
Het kasteel heeft veel schade gehad van de ondergrondse mijnen.
Het kasteel is eigendom van de Nederlands-Russische beeldhouwer Alexander Taratynov. Hij gebruikt het kasteel als woon-, werk- en expositieruimte.
Rond het kasteel zijn diverse van zijn kunstwerken te zien waaronder een enorme grote bulldog.
Bij het kasteel hoorde een watermolen, de Strijthagermolen (linkse foto) en
een hoeve, de Strijthagerhoeve, waar ook een bakhuisje staat (rechtse foto).
De molen is gebouwd als korenmolen in 1617. Al in 1700 is de molen herbouwd. In 1950 heeft ook de molen veel schade ondervonden van mijnverzakkingen. Water kreeg de molen uit de kasteelvijver die gevoed wordt door bronnen en de Strijthagerbeek.
Verderop via bospaden en langs een hoogstamboomgaard kom je uiteindelijk weer bij de Ring Parkstad en die steek je over (punt 8 van de routebeschrijving.
Via een grindpad langs akkers, waar je soms een boer aan het werk kunt zien, kom je bij een van de vele draaihekjes, zogeheten “stegelkes”.
Langs het pad groeit het Komkommerkruid met zijn prachtige blauwe bloemen.
Direkt na het stegelke loopt het pad omhoog in het heuvelachtige landschap
richting het eigenlijke start- en eindpunt van de routebeschrijving bij
Brasserie Nieuw Ehrenstein.
Omdat ik naar het NS-station Chevremont moet, loop ik verder (zie de inleiding van mijn verslag).
Ik passeer via een brug de plas De Cranenweyer waar je aan de kleuren kunt zien dat de herfst is begonnen.
Na een flink stijgend pad vol afgevallen bladeren eindigt mijn wandeling tenslotte bij het genoemde treinstation.
Reactie plaatsen
Reacties
Het was een prachtige wandeling, maar het publiceren op de site is echt leuk om te doen.
mooi Willem, complimenten!!