Tussen Venray en de rivier de Maas ligt het plaatsje Geijsteren. Hiervandaan is een mooie wandelroute uitgezet van 15 kilometer over het landgoed Geijsteren. Het landgoed bevat ongeveer 700 hectare aan bos, weide en akkers en is een zeer gevarieerd natuurgebied. Het behoorde tot het kasteel Geijsteren. Ik liep de route op 3 januari 2019.

Het Geijstersven

De route loopt soms door bos, dan weer langs bosranden naast akkers, langs een langgerekt ven en over lanen met majestueuze beuken.

Je vindt er diverse oude hoeven. Ook een aantal kapellen, waaronder de Sint Willibrorduskapel en een kapelletje gewijd aan Onze Lieve Vrouw van Heimwee en Verlangen (de diepere betekenis van die naam is mij niet bekend).  De mooie meanderende Oostrumse Beek loopt door het gebied en daar zag ik dat de bever in dit gebied woont, getuige de knaagsporen aan een van de bomen langs de beek.

Verderop over een smal bruggetje en steeds de beek volgend kwam ik bij een picknickbank die nou niet direct uitnodigde om te gaan zitten om een boterham te eten. Wel zag die bank met dat mos en de vele bladeren er wel erg natuurlijk uit.

Nogmaals een paar foto's van de Oostrumse Beek en de niet uitnodigende picknicktafel

Vlakbij de eerste watermolen, de Rosmolen, stak ik een zijstroompje over en in het water waarin veel ijzer zit werden de bomen prachtig weerspiegeld.

Deze watermolen werd gebouwd in 1667 en heeft een soort tentdak wat vroeger met stro was bedekt en is de kleinste vrijstaande molen in Limburg. Alleen in de winter, van oktober tot april werd er gemalen omdat er dan voldoende wateraanvoer was. In 1928 werd de molen stilgelegd vanwege de verkoop van het stuw- of waterrecht aan de gemeente Venray. In de tweede Wereldoorlog leed de molen flinke schade toen in 1944 de Duitsers het bruggetje bij de molen opbliezen. Later is zowel de molen als de brug hersteld en in 1975 werd het waterrad aangebracht. Vanaf 2000 maalt de molen eens per week graan.

Na even gedag te hebben gezegd aan een paar nieuwsgierige schapen ging de wandeling verder richting het gebied “Boshuizerbergen” waar nog zandduinen te vinden zijn. In dat zandrijke gebied bevinden zich nog heel veel jeneverbesstruiken. Werkelijk prachtig om te zien.

Lopend over mooie bospaden zag ik hier en daar fraaie zwammen waarvan één aan een dode stam van een berk en anderen met fraaie kleuren op dood hout wat op de grond lag.

Een stuk verderop staat middenin de bossen de Sint Willibrorduskapel uit de 16^e eeuw. Herstelwerkzaamheden in 1648, 1770, 1896 en 1968 hebben ervoor gezorgd dat de kapel er nu zo bijstaat. Volgens een legende heeft Sint Willibrordus op deze oorspronkelijke offer- en vergaderplaats gepredikt en gedoopt.

Een stuk verder staat de tweede watermolen. Het betreft hier de Holtmeulen  van Geijsteren. Deze molen werd in het jaar 1641 voor het eerst vermeld. Het huidige stenen gebouw dateert van ± 1750.

Oorspronkelijk had de molen een houten waterrad, maar in 1887 is deze vervangen door een ijzeren rad. Sinds 1961 is de molen ingericht als woonhuis.

Een stukje na de molen staat de kapel van “Onze Lieve Vrouw van Heimwee en Verlangen”. In het kapelletje hangt rechts een klein wijwatervat. Hoeveel vingers zouden daar inmiddels zijn ingedoopt?

Aan het einde van de wandeling ben ik nog even naar het restant van kasteel Geijsteren gelopen.

Het oorspronkelijke kasteel is gebouwd begin 13^e eeuw. In 1585 tijdens de Tachtigjarige Oorlog werd het verwoest en weer opgebouwd en na een grote brand in 1918 grotendeels herbouwd. Maar ook hier heeft het noodlot  in de Tweede Wereldoorlog toegeslagen. Door een Engels bombardement in 1944 is het kasteel volledig verwoest.

Onlangs heeft een restauratie plaatsgevonden zodat de contouren van het oorspronkelijke kasteel weer zichtbaar zijn geworden.

Een juiste routebeschrijving van deze wandeling kun je vinden op www.klikprintenwandel.nl en kun je gratis printen.

Veel plezier mocht je deze tocht gaan lopen.