Deze wandeling heb ik onder de kop “Duitsland” gezet, aangezien de tocht bijna geheel over Duits grondgebied loopt.

De start is in Waubach, onderdeel van de gemeente Landgraaf in Zuid-Limburg.

De complete routebeschrijving kun je vinden op de site www.wandelgidszuidlimburg.com.

De wandeling is nummer 1268 “Landgraaf (Waubach) en heeft een lengte van 15,6 kilometer. Ik liep de tocht in november.

Na het gehucht Grotenrath loop je over diverse weggetjes, waarvan sommige geasfalteerd zijn en anderen weer met gras begroeid, richting het grote natuurgebied Teverener Heide.

Vanaf een kleine natuurlijke verhoging, uitzichtpunt Heidemoor Wiggelewak, heb je een mooi uitzicht op de heide. 

De Teverener Heide ligt op de grens met Duitsland, ingeklemd tussen een vliegbasis van de NATO (waarvan je soms een AWAC-toestel ziet opstijgen met de opvallende ronde schijf bovenop het toestel) en de Brunssummerheide.

Het gebied van 450 hectaren dankt zijn naam aan het nabijgelegen dorpje Teveren.

In 1977 kreeg het natuurgebied een beschermde status. Typerend voor het gebied zijn de vele biotopen die er te vinden zijn. Jarenlang is er bosbouw gepleegd, grind gewonnen en was er weidegebied voor schapen ingericht. Die menselijke invloed is nog steeds te zien, maar langzaam neemt de natuur weer de overhand. Het gebied wordt omringd door naaldbossen en loofbossen. Centraal liggen open stukken met heide en droog zandgrasland. Bijzonder zijn ook de hoogvenen, die wel op natuurlijke wijze zijn ontstaan. Het bekendst zijn waarschijnlijk de vele kleimeren, ontstaan bij de winning van het grind. Deze zijn niet alleen erg fotogeniek, maar zijn ook een ideale leefomgeving voor verschillende libellensoorten en vogels als de kleine karekiet en dodaars. Let wel op, de oevers zijn erg kwetsbaar en mogen niet zomaar betreden worden.

In de herfst, zeker met wat zon erbij, is het er zeer kleurrijk.

Prachtige paden in het glooiend bosgebied van de Teverener Heide.

De vele idyllische meertjes zijn ontstaan door zand- en grindwinning en hebben namen als: Kiefernsee, Schwalbensee en Christopherussee.

Langs de Kiefernsee stonden diverse mooi gekleurde paddenstoelen.

Bij de Christopherussee had ik een bijzondere ontmoeting.

Ik kwam daar de auteur Jos Wlazlo tegen van de wandelingen op de site www.wandelgidszuidlimburg.com,  waarop ook deze wandeling staat.

Hij was met twee vrienden die samen alle wandelingen uitzetten, nalopen en in kaart brengen met duidelijke routebeschrijvingen.

Zij vertelden mij om bij de brasserie op het eindpunt eens te gaan proeven van de “Pletskeskook”.

In het natuurgebied loop je meestal over grindpaden. Dat is natuurlijk niet zo vreemd omdat hier enorm veel grind uit de grond is gehaald.

Hier en daar liggen ook mooie vennetjes verscholen en je loopt over prachtige stukjes heide.  

De voormalige stortplaats Ubach over Worms, tegenwoordig Het Kreupelbusch geheten, is ontstaan door de winning van grondstoffen. Al voor de Tweede Wereldoorlog werd hier zand en grind gewonnen. De ontgraving heeft in het westelijk deel plaatsgevonden tot ongeveer 75 meter boven NAP. Rond 1970 is de ontgraving gestopt. Tussen 1974 en 1979 was het oostelijk deel een stortplaats voor huishoudelijk afval en bedrijfsafval. Na ophoging met grond tot ongeveer 85 meter is vervolgens het westelijk deel in gebruik genomen. Daar is huishoudelijk afval, veeg- en marktafval, bedrijfsafval, bouw- en sloopafval, rioolslib en agrarisch afval gestort.

Er is onder het beheer van het toenmalige Streekgewest Oostelijk Zuid-Limburg circa 6,2 miljoen m3 afval gestort, afkomstig uit Oostelijk Zuid-Limburg en, de laatste jaren eveneens uit de regio Maastricht en Mergelland. Het afvalpakket is plaatselijk 45 meter dik en de eindhoogte bedraagt 128 meter boven NAP. De locatie wordt op dit moment gebruikt als wandelgebied. Het is de bedoeling om op een beperkt deel ervan een zonnepark aan te leggen. Van de totale oppervlakte van 40 ha wordt 12 ha daarvoor ingericht. Rechtsboven op de foto staat de betonmortelcentrale Holcim.

Ik rook een vreemde geur toen ik over dit gebied liep. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met het afval dat er onder ligt!

Bovenop deze voormalige stortplaats bloeide het Jacobskruiskruid en ik zag er de Parasolzwam en de Witte Kluifzwam (foto's van links naar rechts).

De wandeling gaat verder door een open landbouwgebied en langs een locatie van een modelvliegtuigvereniging. Onderweg een mooi vergezicht met de Maria Hemelvaartkerk van het Duitse Scherpenseel op de achtergrond. 

In Waubach kom je via het Waubacher Gengske weer bij het startpunt van deze wandeling, Brasserie ’t Hert va Woabich. 

Hier heb ik tenslotte een kop koffie gedronken en de “Pletskeskook” geproefd (foto rechts).

Het is eigenlijk hetzelfde als de “Arretjescake”.  Arretjescake is genoemd naar Arretje Nof: een stripfiguurtje dat rond 1930 werd gebruikt in reclamecampagnes van de Nederlandsche Oliefabrieken (NOF) in Delft – het huidige Calvé.