Vanuit het dorp Someren-Eind loopt een mooie wandeltocht die voert door een gebied aan de andere zijde van het kanaal Zuid-Willemsvaart.

De lengte van deze tocht is 14 kilometer.

Je kunt deze downloaden via  https://www.klikprintenwandel.nl/wandelroutes/rond-de-witte-bergen

Ik liep deze op woensdag 13 mei 2020.


De wandeling gaat voor het grootste deel over grondgebied van de gemeente Asten (ook wel Asten-Heusden genoemd) maar vertrekt vanuit het kerkdorp Someren-Eind, wat naast de kerkdorpen Someren-Heide en Lierop tot de hoofdkern Someren behoort.

Vanaf het Einderplein gaat de route al snel het dorp uit en steek je over een viaduct de provinciale verbindingsweg N266 tussen Helmond en Nederweert over alsmede het kanaal Zuid-Willemsvaart.


Je komt bij het 50 ha groot natuurgebied Starkriet, waar bij de toegang diverse mooie bloemen bloeien, zoals - van links naar rechts - de Duinroos, de Koekoeksbloem en het Fluitenkruid.


Starkriet is een natuurlijke laagte in het dal van het riviertje de Aa. In verband met wateroverlast tussen Someren en Helmond is in 2000 hier het eerste Nederlandse overstromingsgebied aangelegd. Er is hier ruimte voor 250.000 m³ water.

Om het hele gebied is een aarden dijk (graskade) aangelegd, zodat er geen wateroverlast ontstaat naar de omliggende landbouwgronden. Een automatische stuw zorgt ervoor dat het ingestelde waterpeil wordt gehandhaafd. De stuw is zodanig ingesteld dat er niet meer dan 3 m³ water per seconde door de Aa stroomt. Mocht dit meer worden dan stroomt de rest de Starkriet in. (Rechts de stuw met excuses voor de mindere kwaliteit van de foto.)


Het riviertje de Aa meandert nu weer door het natuurgebied. De ooit kronkelende Aa was hier in de 19e eeuw stukje bij beetje recht getrokken ten behoeve van de trekschuit. Doordat de Aa weer meanderend is gemaakt is deze ook 300 meter langer geworden.


 

 

In het gebied bij de stuw wordt door middel van het bord “Onweerstaanbaar Someren” aandacht gevraagd voor het klimaat.

 

Het is een initiatief van de gemeente Someren en de waterschappen Aa en Maas en De Dommel. Men wil Someren klimaatbestendiger maken en daarmee “onweerstaanbaar”.

 

Inmiddels hebben meerdere partijen zich aangesloten waaronder Staatsbosbeheer. Het klimaat verandert en daarom worden er andere eisen gesteld aan de openbare ruimte. Men heeft een klimaatagenda opgesteld met een heldere ambitie en aanpak en daarmee is een eerste stap gezet in de juiste richting. Men wordt uitgenodigd om deel te nemen.

 

Een mooi initiatief, maar ik loop toch maar weer verder.


De genoemde eikenlaan met bosschages in de laatste regel van punt 3 van de routebeschrijving is een mooi pad in de richting van een biologische boerderij in het buitengebied van Heusden met de naam “Sumiran”. De naam “Sumiran” komt uit het Sanskriet en betekent dat je je bewust bent van alles wat ons van nature is gegeven.

Hier houden twee boerinnen stamboekvarkens van het ras ‘Husumer’. Het schijnt een vrij zeldzaam ras te zijn en kwam rond het jaar 1000 voor in Duitsland in Schleswigholstein in het gebied rond Husum, vandaar de naam voor het ras. Verder lopen er kippen rond, een pony, een ezel en wat ander hobby vee. Men verwerkt er zelf het vlees en vindt het hier een belangrijk aspect om het dierenwelzijn onder de aandacht te brengen. Vlees eten is volgens de beide boerinnen niet uit te bannen, maar het welzijn van dieren moet wel voorop staan. Daarnaast worden biologische producten zoals brood en groenten verkocht vanuit de mooie boerderijwinkel.

De boerderij stamt uit 1750 en is geheel gerestaureerd.

 

Het is leuk om rechts van de boerderij het pad te volgen en vervolgens over het zogeheten “Verkenspejke” achter de biologische boerderij door te lopen. Je hebt dan ook kans om enkele varkens buiten te zien liggen.


Na de boerderij loop je een poos door een ruigtegebied, waarna je een pad volgt door een bosperceel. Vervolgens kom je op een rand van een golfterrein. Voorbij een insectenhotel en enkele poelen passeer je een brugje over de beek de “Eeuwselsche Loop”.

Op het golfterrein staat een opvallend monument, een van de ‘Wehrmachthuisjes’ uit de Tweede Wereldoorlog. In deze huisjes zaten Nazi’s die zoeklichten richtten op vliegtuigen van geallieerden. De Nazi’s probeerden de bommenwerpers neer te halen met jachtvliegtuigen en beschietingen vanaf de grond. Het huisje is nu een minimuseum.


Na het verlaten van het terrein van de golfclub (zie punt 5 van de routebeschrijving) passeer je in het bos een grote waterplas met de naam “Witte Bergen”, tevens de naamgever van deze route.

De 12 ha grote plas is ontstaan door de aanleg van N279 in de jaren 60 van de vorige eeuw. Het wordt nu gepacht door een hengelsportvereniging uit Asten.

Je loopt lange tijd over het pad linksom de fraai gelegen plas waarbij je in deze tijd van het jaar vele families watervogels ziet met hun jongen.


De route buigt na geruime tijd weg van de waterplas en gaat langs een bosrand naar een dijkje waarlangs eikenbomen.

Dit dijkje gelegen tussen grasland brengt je weer richting het waterbergingsgebied “Starkriet”.


Je loopt dan weer over de graskade langs het gebied met aan de linkerzijde een waterloop met onder andere de mooie paarse bloemen van de distelsoort “Kale Jonker”.

Blij werd ik van de koekoek die vlakbij op een tak van een dode boom zijn kenmerkende roep liet horen.


Richting het eindpunt van de wandeling ontdekte ik nog een broedende zwaan nabij een brug over de Aa langs de Gezandebaan. Na deze brug loopt het graspad vervolgens over een korte afstand langs de Aa.


Over een volgende brug kom je weer bij het viaduct over de Zuid-Willemsvaart en heb je verderop zicht op Someren-Eind, het eindpunt van deze wandeling.


Reactie plaatsen

Reacties

Willem van Gerwen
4 jaar geleden

Dank je wel voor jullie reacties.

Toon Sanders
4 jaar geleden

Weer een hele mooie Willem, en is ook een prachtig in elkaar gezette pagina. Een feest om in te bladeren!!

Rina de Louw
4 jaar geleden

Echt een heel mooie route Willem.
De foto's van al die bloemen geweldig.
Dat was vast genieten.

Adrie
4 jaar geleden

Mooi fotoverslag! Het is inderdaad leuk om rechts van de boerderij het “Verkenspejke” te volgen het doet wat rommelig aan maar ook dat heeft ook zijn charme. Bij mijn laatste bezoek was het even zoeken naar het pad.