lage mierde
Vanaf Herberg De Buitenman in Lage Mierde vertrekt een aardige wandeling door het natuurgebied richting Esbeek. Naast natuur is er ook kunst en cultuur langs de route die een groot deel de Andreas Schotel route volgt. Het pad loopt langs het riviertje de Reusel en door bosgebied naar het plaatsje Esbeek. Via landgoed De Utrecht kom je weer terug bij het vertrekpunt.
De wandeling is bijna 18 kilometer en de route is te vinden op: https://wandelgidszuidlimburg.com/wp/1324-2
Op 29 juni 2020 heb ik deze tocht gelopen.
In het buitengebied, iets ten noorden van de plaats Lage Mierde, start de wandeling bij Herberg De Buitenman. Als snel kom je bij het riviertje de Reusel waar je na het oversteken van de brug rechts het graspad langs het water volgt. De Reusel ontspringt in het buitengebied ten zuidwesten van Reusel bij de Herdersdreef en stroomt door Landgoed De Utrecht langs Baarschot en Diessen naar Moergestel om ten zuiden van Oisterwijk over te gaan in de Achterste Stroom.
Na een klein stukje over het vakantiepark Vogelsang kom je via een bosweg bij Natuurbegraafplaats De Utrecht.
De wandeling gaat over het mooie terrein van deze natuurbegraafplaats (zie punt 2 van de routebeschrijving) waar zelfs een schaapskudde rondloopt.
Ook bloeit er de Dopheide en de Echte Kamille.
Na het verlaten van de begraafplaats loop je over een zandweg steeds rechtdoor en steek je een asfaltweg (Prins Hendriklaan) over en kom je bij een vijver en een meerstammige boom.
Voorbij een driesprong kom je langs enorme grote en dikke bomen (Sequoia’s of mammoetbomen).
Iets verderop staat een enorm groot beeld van kunstenaar Andreas Schotel (1896-1984) die bij zijn schildersezel staat te schilderen in zijn directe werkomgeving.
Vanaf het beeld van Schotel gaat de route tot aan de Lage Mierdseweg en gaat daar linksaf langs deze weg. Aan de andere kant van die weg staat Huize Rustoord, een hotel, restaurant en kunstgalerij.
Opvallend is het kolossale beeld in de voortuin van een man in een zetel. Bij navraag blijkt het een beeltenis te zijn van de Belgische baron Edward Remy (1813-1869) die in 1855 het bedrijf Remy oprichtte, gevestigd in Wijgmaal bij Leuven, welke een van de grootste producenten van rijstzetmelen werd. Hij kreeg naam als weldoener die goed begreep dat tevreden en gezonde werknemers ook goed waren voor het bedrijf. Hij organiseerde een ziekenkas, woningbouw, een veeverzekering voor zijn werknemers die een eigen landbouwbedrijfje hadden en verstrekte leningen. Ook had hij een eigen medische dienst. Het beeld is gemaakt van carrara marmer.
Huize rustoord dateert uit het begin van de twintigste eeuw. In het voorjaar van 1920 is levensverzekeringsmaatschappij “De Utrecht” begonnen op het gelijknamige landgoed van 2.600 ha met de bouw van een monumentaal vakantiehuis. Medewerkers van de levensverzekeringsmaatschappij konden hier hun vakantie doorbrengen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is Huize Rustoord gebruikt als onderkomen voor mensen uit het westen van Nederland die moesten evacueren. Na de oorlog werd het weer een vakantiehuis voor de medewerkers van “De Utrecht”.
In 1976 werd Huize Rustoord gesloten en pas rond de eeuwwisseling kreeg het een nieuwe bestemming. Het familiebedrijf A.J.M. de Bruijn heeft toen het pand gekocht en geheel gerenoveerd om er een kunstgalerie in onder te brengen inclusief een hotel en restaurant.
Verder lopend langs de Lage Mierdseweg, waarlangs het Zandblauwtje en de Rode Klaver bloeien, zie je links tussen de bomen een brandtoren met houtvesterswoning uit 1905 staan. In 1944 gebruikte de Duitse bezetter de toren als steunpunt voor de terugtrekkende troepen en werd met zwaar geschut verdedigd. Toen de Engelsen de toren innamen, gebeurde dat zonder enige schade. Later raakte de toren in verval en in 1991 werd deze gerestaureerd. Nu is de toren een rijksmonument.
Dat de wandeling een deel van de Andreas Schotel route volgt wordt steeds duidelijker.
Bij de rotonde waar je voorbij loopt, staat ook een kunstwerk van Schotel, “De Stellingzagers”, en verderop een reusachtige koe die “Melkfabriek” heet (punt 4 van de routebeschrijving).
Je kunt zelfs binnenin de koe rondkijken wanneer je in de kop de stalen trap beklimt.
Na de koe gaat de wandeling verder over een veldweg waarlangs het Knikkend Wilgenroosje bloeit. De veldweg leid je naar de bebouwde kom van Esbeek. In het zicht van de voormalige St. Adrianuskerk zie je op de foto een kunstwerk “De Verbinding”, gemaakt door Hannes Verhoeven, langs de Dorpsstraat staan. Dit kunstwerk van wachtende reizigers verwijst naar de voormalige trambaan die tussen 1907 en 1909 was aangelegd om van Tilburg via Esbeek naar het Belgische Poppel en Turnhout te kunnen reizen. In 1937 is de tramdienst opgeheven. Het werk verwijst ook naar kunstenaar Andreas Schotel voor wie de tram zijn verbinding naar Rotterdam was.
De wandelroute verlaat het dorp Esbeek (zie punt 5 van de routebeschrijving) en je komt op de Andreas Schotel route langs een kleine beeldentuin waar onder andere een kleiner exemplaar staat van “De Melkfabriek”. Een stuk verder staat het kleurrijke huisje “De Schuttel”.
Bij het huisje is een opschrift bevestigd met de volgende tekst die ik op enkele punten wat heb aangevuld.
De kunstenaar Andreas Schotel is vanaf 1924 elke zomer naar Esbeek gekomen om hier enige maanden te verblijven. Hij is op 20 april 1896 in Rotterdam geboren. Hij heeft er de ets klas gevolgd aan de kunstacademie en trouwt in 1920 met Mies Gips. Ze krijgen drie dochters.
Zijn eerste kennismaking met Brabant dateert uit de Eerste Wereldoorlog (1914-1918). Hij komt als soldaat in Brabant terecht om de landsgrenzen van het neutrale Nederland te bewaken. In 1916 werd hij uit de dienstplicht ontheven en ging toen in Rotterdam naar de kunstacademie. Daarna krijgt hij de gelegenheid in Esbeek te verblijven. De directeur van de gasfabriek in Rotterdam stelt hem voor eens te gaan kijken bij zijn broer Cornelis Sissingh die houtvester is op landgoed “De Utrecht “. In 1922 keert hij daarom terug naar Esbeek en verblijft een jaar als gast in de timmermanswoning van Sissingh naast de brandtoren. Dan moet het jonge paar terug naar Rotterdam vanwege geldgebrek.
In 1924 komt Schotel naar deze plek. Hij krijgt een tuinhuisje van een rijke mevrouw uit Rotterdam en dat mag hij op het terrein hier neerzetten. Hij gaf het de naam “De Schuttel”. Later wordt er nog een stukje aangebouwd dat als atelier dienst deed. In de Tweede Wereldoorlog, toen in Rotterdam door de oorlog de leefomstandigheden te bedreigend werden, is hij in Esbeek gebleven. Maar ook hier in het bos kon hij niet blijven. De laatste oorlogswinter brengt het gezin door op een kamer in een boerderij aan de Groenstraat. Na de oorlog gaat hij terug naar Rotterdam, om daarna iedere zomer naar Esbeek terug te keren met zijn gezin en vrienden.
Gedurende zestig jaar heeft Andreas Schotel hier in Esbeek veel onderwerpen gevonden voor zijn etsen en aquarellen. Daarin stond het leven van de werkende mens centraal. Als aanhanger van het communistisch gedachtengoed is dit te verklaren. Onderwerpen voor zijn kunst waren havenarbeiders in Rotterdam en de boeren, vrouwen en bosarbeiders in Esbeek.
Zijn werk leverde hem en zijn gezin slechts een schamel inkomen. Hij was genoodzaakt bij de rijken van Rotterdam langs de deur te gaan om iets te verkopen.
Op 29 mei 1984 stierf hij op 88-jarige leeftijd. Op zijn verzoek is hij in Esbeek begraven.
Via diverse paden door bosgebied kom je bij een pad dat langs weilanden en akkers door de rand van een bosgebied gaat.
Langs het pad komen de bessen van de Wilde Lijsterbes al op kleur.
Iets verderop (je bent dan in de routebeschrijving intussen halverwege punt 6) staat weer een kunstwerk naar een tekening van Andreas Schotel. Het heet “Verroeste pk’s”.
Daarna kom je langs het mooi gelegen Broekelingven.
Een stuk voorbij het Broekelingven staat een prachtige, natuurlijke bijenstal. Het ontwerp ervan is gebaseerd op een ets van Andreas Schotel.
Je komt weer langs een ven waar enkele beelden van badende vrouwen staan. Ook dit is een kunstwerk van Hannes Verhoeven naar een ets van Andreas Schotel.
Op de natte oevers bij het ven groeit en bloeit het gele Moerashertshooi.
Door bosgebied, langs een grote akker, over een brede zandweg en een begroeid bospad kom je langs een mooi bosven.
Iets verder gaat de wandeling over een flink begroeid bospad en waar je moet opletten dat je geen ‘lifters’ krijgt zoals teken.
Voor een boerderij over een zandweg en daarna over een asfaltweg richting de Boschhoeve loop je minder risico op deze beestjes.
Na de genoemde hoeve gaat de wandeling over diverse wegen en paden richting vakantiepark de Hertenwei.
Onderweg staan diverse planten langs de weg, zoals de Voorjaarsganzerik (linkse foto); struiken met inmiddels rijpe bosbessen (middelste foto) en het bloeiende Duizendblad (rechtse foto).
Voorbij het vakantiepark loop je weer over de brug van het riviertje de Reusel, net zoals in het begin van de wandeling, en kom je bij het start- en eindpunt van deze wandeling Herberg De Buitenman.
Reactie plaatsen
Reacties
Dag Tom,
Ik zag jouw naam bij de route staan. Mooie route. En die andere route heb ik al eens voor een deel gelopen, maar is wel jaren geleden.Misschien nog maar eens een keer.
Beste Bram,
Het gps bestand kun je vinden op de site https://wandelgidszuidlimburg.com/wp/1324-2/
Hallo Willem. Fijn dat je mijn wandeling gelopen hebt, en er zo enthousiast over bent. Ik heb nog een andere wandeling gemaakt die aan de oostkant van Landgoed De Utrecht loopt langs de uitkijktoren en De Flaas in Lage Mierde. Ook zeer de moeite waard.
Heb je de route ik als gps bestand?
Toon en Rina, dank je wel voor jullie reactie.
Mooie foto's Willem met een goed geschiedkundig verhaal.
Schitterende wandeling zo te zien.
Weer een schitterende Willem!!!